Skocz do zawartości
tokarex pontony

moczykij

Użytkownik
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Liczba zawartości

    502

  • Rejestracja

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    96

 Typ zawartości 

Odpowiedzi dodane przez moczykij

    Grand Prix haczyk.pl- zgłoszenia I Tura

    w Grand Prix 2020

    Napisano

    - Gatunek ryby: szczupak

    - Długość w cm: 58 cm

    - Data połowu:(dzień, miesiąc, rok): 03.05.2020

    - Godzina połowu: (wg. 24 godzin): 15:04

    - Łowisko: rzeka Odra

    - Przynęta: Savage Gear 3D LB Roach Paddle 10cm

    - Opis połowu: jednen z pięciu dzisiejszych szczupaków - największy

    1-20200503_150451.jpg

    Jak dziś było na rybach Maj

    w Tematy ogólne

    Napisano

    Dziś podobnie jak przez ostatnie dwa dni bolenie totalnie mnie olewały (pomijając wczorajszy mały incydencik). Postanowiłem więc spróbować ratować honor drugim majówkowym drapieżnikiem, czyli szczupakiem. Nie miałem szczupakowego kija, a nawet szczupakowej stalki. Wygrzebałem za to okoniowy przyponik w pudełeczku z gumkami i tak uzbrojony postanowiłem zaszaleć na lekko z jakimiś gumeczkami. O dziwo szło mi całkiem nieźle. Kilka brań nie zaciętych, bo Moderate 5-20 to nie szczupakowa pała, ale mimo wszystko listę podpisałem. Na koniec przydarzyła mi się niespodzianka w postaci... amura. "Walnął" w shad teeza centralnie końcóweczką... płetwy ogonowej Powiem Wam jedno - to co on wyprawiał na tym Dragoniku zostanie mi chyba w pamięci do końca życia :D Trudno powiedzieć w tej chwili, czy to był hol życia, ale na pewno takiej adrenaliny wędkarskiej nie miałem od lat

    Wnioski - nie ma sensu cudować na majówkowych wypadach i zabierać dwa kije - na bolenia i szczupaka. Skoro Moderate poradził sobie z takim klocem to i z każdym szczupakiem sobie poradzi :)

    Oczywiście rybka dalej pływa w Odrze.

    1-20200503_185117.jpg

    • Lubię to 1
    • Super 15

    Grand Prix haczyk.pl- zgłoszenia I Tura

    w Grand Prix 2020

    Napisano

    - Gatunek ryby: leszcz

    - Długość w cm: 60 cm 

    - Data połowu:(dzień, miesiąc, rok): 24.04.2020

    - Godzina połowu: (wg. 24 godzin): 19:19

    - Łowisko: rzeka Odra

    - Przynęta: wobler Siek Różanka 4 cm FL

    - Opis połowu: słonecznie, pojedyńcze chmury, zanikający wiatr, ryba złowiona na prostce, ryba wróciła do rzeki (nie zdążyłem nawet pstryknąć)

    1-20200424_191939.jpg

    WROCŁAWSKA ODRA

    w Dolnośląskie

    Napisano

    Jeśli ostatnio napisałem, że miałem nad wodą dzień dziecka, to dzisiaj miałem… dzień konia.

    Ale po kolei. Żebyście mogli się wczuć w sytuację, muszę wspomnieć, że wczoraj też byłem na rybach, na które zabrała mnie… żona. Ale bez przesady, nie myślcie, że spakowała sprzęt i jadąc na ryby zabrała mnie w swoje miejsce. Po prostu chciała, jak to Ona mówi „poodlatywać” na łonie przyrody. Tak więc pod pretekstem, że robię coś dla niej pojechałem nad Oderkę. Tu muszę wyjaśnić coś jeszcze. Moja żona, gdy jeszcze nią nie była – lubiła łowić ryby. Żadnego robactwa, żadnego „nudnego” siedzenia i gapienia się godzinami w spławik. Lubiła lekki spinning i aktywny relaks nad wodą. W sumie to dzięki temu się poznaliśmy. Jednak, gdy już staliśmy się parą, zaczęła odpuszczać. Nie twierdzę, że przyćmiłem ją swoim kunsztem :D, myślę raczej że zobaczyła jak jestem w to wkręcony i jak potrafię zarażać swoją fascynacją wszystkich wokół, więc prawdopodobnie uznała, że lepiej będzie dla nas obojga jeśli da sobie spokój zanim nie jest za późno, bo gdybyśmy zaczęli świrować oboje, to nasz związek mógłby tego nie przetrwać, a tego żadne z nas nie chciało. Oczywiście ja żadnych zagrożeń nie widziałem, ale też nie nalegałem, by zmieniła zdanie. Od tamtej pory zdarzało jej się towarzyszyć mi w wyjazdach w roli wspomnianej wcześniej „odlatywaczki”, czyli ptaszki, kwiatki, sarenki… często polowała na fajne ujęcia z lustrzanką i to jej wystarczało. Dlaczego w ogóle o tym mówię? Ano dlatego, że w czasach gdy jeszcze łowiliśmy oboje – szło nam słabo. No dobra – mi szło słabo, a jej jak zawsze. Potrafiła zlać mi tyłek sandaczem podczas polowania na okonie, czy porządnym szczupakiem, podczas gdy ja zerowałem. Jednak, gdy przestała łowić, a zaczęła mi tylko towarzyszyć, stała się moim talizmanem. Niemal zawsze będąc z nią łowiłem fajne ryby. Była ze mną gdy złowiłem swojego życiowego suma i klenia, o dziesiątkach innych medalowych ryb, których złowienia była świadkiem nawet nie wspomnę.

    Teraz skoro już wiecie wszystko, zrozumiecie pewnie z jakimi nadziejami jechałem z nią wczoraj na ryby po raz pierwszy w tym sezonie. Od razu powiem, że nie zawiodła mnie. Przez większość czasu co prawda nie działo się nic ciekawego, jakoś wyprosiłem jednego okonka, by całkiem nie przyzerować, ale w duchu już zaczynałem snuć domysły, że Żonka mi się wypaliła jako talizman. Tuż przed zachodem słońca gdy wracałem do samochodu, zadzwoniłem do niej, by się dowiedzieć gdzie jest. Ustaliłem, że ma do mnie jakieś 10 minut drogi, więc cofnąłem się jeszcze na chwilę nad rzekę, by machnąć parę razy kijem na odchodne, no i stało się. Walnięcie jak kopniak. Metrowe skoki przy dnie, uparcie pod prąd. W pierwszym momencie pomyślałem, że to znowu szczupak, za chwilę jednak okazało się, że to kolejny leszcz. Tym razem jednak ucieszył mnie bardzo. Był piękny i bardzo waleczny, a przyłożony do miarki uświadomił mi, że jest moim nowym rekordem, poprawionym o 0,5 cm. Cieszyłem się jak dzieciak, zarówno z holu jak i z życiówki, a przede wszystkim z tego, że Żonka wciąż działa :D Czekając na nią wysnułem nawet nową teorię dotyczącą szczęścia. Następnym razem jak będę z nią nad wodą, a ryby zawiodą, trzeba do niej zadzwonić, zapytać gdzie jest, czy odlatuje… zagaić cokolwiek, bo to działa …

    Leżąc już w łóżku zacząłem myśleć o tych leszczach. Zdarzają mi się one na spinning od dawna. Pierwszy jakieś ćwierć wieku temu w rzeczce wielkości Bystrzycy w środku lata, przed burzą, gdy nagle nie wiadomo skąd napłynęły na mnie całym stadem i zaczęły cmokać. Nie wiedziałem wtedy, że to leszcze, założyłem Effzett’a 1 pomalowanego markerem na czarno i nie musiałem długo czekać na branie – więc było to celowe, a nie przypadkowe. Potem wiele razy, szczególnie wiosną trafiał mi się jeden, czy dwa w sezonie, przy okazji polowania na klenie, czy jazie, dlaczego więc nie spróbować ich łowić z premedytacją? Bo co, bo są takie wędkarsko… niekoszerne? Ale czemu, bo to nie drapieżniki? Ale skoro walą na spinning to chyba jednak trochę drapieżności w sobie mają. Poza tym czy leszcz jest mniej drapieżny, mniej „koszerny” od wzdręgi? Raczej nie, a przecież całe zastępy spinningistów skupiają się na tej rybie zwłaszcza w upalne letnie dni. Kto mi zabroni skupić się na leszczu? Nikt. Plan był prosty – jutro jadę ze spinningiem na leszcze, tylko muszę popracować nad talizmanem :D

    Dziś po robocie (zdalnej rzecz jasna) zaproponowałem żonie niby od niechcenia wypad nad rzekę. Nie miała czasu 😱. Trochę poirytowany zacząłem drążyć temat, co takiego ma do roboty w piątkowe popołudnie. No i usłyszałem, że trzeba pojechać z psem na pola, żeby się wybiegał, bo wczoraj przez te moje ryby nie był, trzeba się zająć synem, a przede wszystkim trzeba ugotować jakiś obiad. Argumenty miała mocne, ale moje leszcze były mocniejsze. W pierwszej chwili pomyślałem, że powiem jej, że rezygnuję z obiadu. Zaraz jednak dotarło do mnie, że nie gotuje tylko dla mnie, a poza tym jeszcze ten niewybiegany pies. Pomyślałem chwilę, poszeptałem z synem (tylko proszę się nie śmiać, bo w dobie pandemii ludziom przychodzą do głowy różne dziwne pomysły) i zaproponowałem żonie, że jak wrócimy to sam ugotuję obiad, z którego zrobimy kolację przy świecach, syn zajmie się psem i zabierze go na długi spacer, a to wszystko tylko po to, by pojechała ze mną na ryby :D

    Zgodziła się! Godzinę później siedziała wygodnie na brzegu rzeki wpatrując się w chmury, a ja niespiesznie (pamiętałem o nienapalaniu się) poszedłem obejrzeć moją leszczową miejscówkę. Prawdę mówiąc to nie miałem się gdzie spieszyć. Była 17 z groszami, a pomny wcześniejszych doświadczeń wiedziałem już, że jeśli się zacznie to nie wcześniej niż za godzinę. Przeszedłem więc całą tę miejscówkę wypatrując jakichś spławów, cmoknięć, czy innych oznak bytności ryb. Niestety w odróżnieniu od kilku ostatnich dni, dziś wiało dość mocno. Ciężko było cokolwiek zauważyć, ciężko też było rzucać moim ostatnim kilerkiem, czyli 2,5g Siekiem o sporej powierzchni dolnej. Gdy więc godzina potencjalnych brań nadeszła, wróciłem na chwilę do żony, zamieniłem dwa zdania (wczorajsza koncepcja :D), a nawet dałem, czy może dostałem całusa (nie zaszkodzi, a może pomóc ;)) i założywszy na agrafkę tonącego, zwartego w budowie Sieka zacząłem łowić tam gdzie wczoraj skończyłem. Taktyka banalnie prosta – jak najdłuższe rzuty prostopadle do brzegu i powolne, a nawet bardzo powolne prowadzenie po łuku z częstymi przerwami. Wobler musi być taki, żeby pływający bardzo wolniutko się wynurzał, a tonący bardzo wolno tonął. Prezentacja musi być jak najdłuższa na jak najmniejszej różnicy głębokości. (pisząc to w tej chwili pomyślałem, że muszę jeszcze spróbować z neutralnymi). Co do samego woblera, powinien mieć migotliwą pracę i stosunkowo dużą powierzchnię boczną, najlepiej jakby pracował w okolicach 1 metra. Nie mam tu na myśli ewidentnych karasków, czy krąpików, bardziej coś subtelniejszego, a jako, że od wieków uwielbiam Sieki, moim skromnym leszczowym arsenałem stały się pływające Różanki i tonące Bzyki. Te dwa modele fajnie się uzupełniają i ogarniają wszystkie moje potrzeby w tej kwestii. Ale wracajmy nad wodę, tak więc rzucam tym moim tonącym Siekiem z trudem, ale jednak jakoś to idzie. Chodzę mało, rzucam gęsto, zwalniam, zatrzymuję, nie podrywam, tylko wolno wprowadzam w ruch i w końcu mam walnięcie. Ryba walczy dzielnie, znowu te charakterystyczne szarpnięcia, jakby rzucanie łbem, które jeszcze wczoraj kojarzyły mi się ze szczupakiem. Dziś już wiem, że to leszcz. Walczył naprawdę fantastycznie i niestety spalił mi miejscówkę, ale gdy w końcu wjechał do podbieraczka wybaczyłem mu wszystko. Ciemny, wręcz brązowy facet z wyraźną wysypką tarłową. Zacząłem się zastanawiać, czy on wciąż myśli o jedzeniu, czy skupia się już raczej na odganianiu konkurencji, a może ewentualnych wyżeraczy ikry? Przykładam rybkę do miarki i od razu mimowolny banan – wczorajsza życiówka poprawiona o kolejny centymetr. Nie wiem czy bardziej cieszy mnie życiówka, czy fakt, że to co sobie obmyśliłem przed snem sprawdza się nad wodą. To mój pierwszy z góry zaplanowany i z premedytacją złowiony leszcz na spinning. Łowię dalej. Od razu robię 50 metrowy łuk i szukam kolejnego leszcza. W międzyczasie wiatr zaczyna słabnąć, chwilami wręcz zanika. Postanawiam wrócić na początek i zacząć jeszcze raz z woblerkiem pływającym. Obławiam miejsce nieco powyżej tego, w którym złowiłem leszcza i nagle słyszę za plecami (powyżej) cmoknięcie. Odwracam się i zauważam ślad na wodzie. Po cichu podchodzę na odległość rzutu, podaję przynętę i wolniutko prowadzę w stronę brzegu. Delikatne trącenie – zachowuję zimną krew. Nie zacinam, nie przyspieszam… nie pokazuję, że zrobiło to na mnie jakiekolwiek wrażenie. Poprawiam minimalnie bardziej w górę rzeki. Podaje woblerka może metr wyżej, ale wciąż prowadzę niemal prostopadle do brzegu, po niewielkim łuku, który tworzy prąd. Znowu trącenie, a ja wciąż niewzruszenie i niespiesznie kręcę korbą. Gdy wobler był może 4-5 metrów ode mnie nastąpiło walnięcie. Trudno to nawet nazwać walnięciem. Kij dynamicznie ugiął się do 1/3 długości i na chwilę w tej pozycji pozostał. Ryba przygięła może 3, 4 razy i wyjechała na powierzchnię grzecznie wślizgując się do podbieraka. Mimo, że hol mnie nie porwał to jednak to co zobaczyłem w podbieraku przeszło moje najśmielsze oczekiwania. To była piękna, gruba samica, potwornie ciężka jak na leszcza, no ale co ja tam mogę wiedzieć o takich leszczach, skoro nigdy wcześniej nawet podobnego nie widziałem. Miarka pokazała, że życiówkę ustanowioną niespełna godzinę temu poprawiłem właśnie o kolejne 5 cm.

    Zrobiłem fotkę, odniosłem rybę do rzeki i chciałem jeszcze łowić, ale ręce mi drżały. Pomyślałem o żonie, w końcu to jej zasługa – wyślę jej chociaż fotkę. Gdy zobaczyłem fajkę w telefonie informującą, że zobaczyła zdjęcie, nagle podniosła się z ziemi, pomachała mi i krzyknęła „Gratki” – siedziała 15 metrów obok i cały czas miała mnie na oku. I jak tu nie wierzyć w talizmany :D.

    P.S. Ci, którzy dobrnęli do końca mam nadzieję, że wybaczą mi ten nagły słowotok. Zauważyli też na pewno, że w sumie to nie wiadomo o czym bardziej był ten post - o "talizmanie", czy o leszczach? Tak więc, żeby nie obrazić żadnego z bohaterów wrzucę fotkę mojej Asi z czasów jej aktywnosci wędkarskiej (tu chyba nad Powodziowym) - to w jakis sposób potwierdzi, że nie lałem wody, co zaś do leszczy to też udało mi się pstryknąć fotkę aktualnego rekordu tuż przed podebraniem, żeby nie było że piszę o łowieniu z premedytacją, a w rzeczywistości być może wyciągam je za kapoty :D 

     

     

    1-DSC00484-1.jpg

    1-20200424_191728.jpg

    1-20200424_182637.jpg

    1-20200424_191939.jpg

    • Lubię to 1
    • Super 11

    Grand Prix haczyk.pl- zgłoszenia I Tura

    w Grand Prix 2020

    Napisano

    - Gatunek ryby: okoń

    - Długość w cm: 32 cm 

    - Data połowu:(dzień, miesiąc, rok): 23.04.2020

    - Godzina połowu: (wg. 24 godzin): 18:50

    - Łowisko: rzeka Odra

    - Przynęta: shad teez slim 7,5 cm

    - Opis połowu: słonecznie, bezwietrznie, ryba złowiona w ujściu, oczywiście wypuszczona (limit zdjęć)

    1-20200423_184957.jpg

    1-20200423_191825.jpg

    WROCŁAWSKA ODRA

    w Dolnośląskie

    Napisano

    Wczoraj zapuściłem sie jeszcze dalej. Ostatni raz w okolicach Malczyc byłem miesiąc temu, nie było wtedy szału z wodą, ale jakoś to jeszcze wyglądało. Natomiast wczoraj miałem wrażenie, że gdybym znał "ścieżkę" to przeszedłbym Odrę w woderach. Stan jak przy największych letnich niżówkach. Natomiast powyżej Rzeczycy wody mniej o dobry metr w porównaniu do dnia poprzedniego. Ryby wyraźnie zareagowały na spadek poziomu zalegając chyba na dnie. Udało mi się dosłownie wydłubać klenia, okonia i trzy małe szczupaczki łowiąc tonącym woblerkiem przy samym dnie.

    1-20200421_144905.jpg

    • Lubię to 1
    • Super 4

    WROCŁAWSKA ODRA

    w Dolnośląskie

    Napisano

    Czekałem na ten dzień jak na majówkę. Nie chciałem się jednak napalać, bo wiem, że zawsze jak się tak jaram to później nic z tego nie wychodzi. Dlatego rano spokojnie – praca zdalna. Skończyłem wyjątkowo szybko – koło południa. Na zewnątrz lampa i ani jednej chmurki. Dobra, miałem jeszcze zrobić zakupy, trochę mi szkoda czasu, bo wiem ile to teraz trwa, ale w duszy powtarzam sobie – nie napalaj się. Wziąłem listę zakupów i pojechałem. Gdy w końcu przebrnąłem przez marketowe procedury i wróciłem obładowany do domu była 14:20. No dobra, jadę. Nad rzeką melduję się parę minut po piętnastej. Dwie pierwsze miejscówki, które chciałem odwiedzić zajęte – świadczą o tym samochody, więc staję na trzeciej. Cały czas się hamuję. Wchodzę spokojnie na główkę i przechodzę w stronę klatki. Stanąłem jakieś 3-4 metry od brzegu i zacząłem przyglądać się wodzie. W prądowym zaciszu pod powierzchnią wody stadko uklejek, jak w pełni lata. Nie rozkładam nawet kija, bo nie wiem czy zostać tu, czy iść dalej, gapię się dalej ogarniając wzrokiem coraz większy obszar klatki i nagle nogi same mi się ugięły. Na szczęście to też zrobiły spokojnie. Na środku klatki, na granicy nurtów, tuż pod powierzchnią pojawiły się dwie kluski. Ale jakie! Miałem wrażenie, że obie mają 50+.

    Moszczę sobie cichutko miejscówkę, siadam wygodnie, obok pudełeczka, po drugiej stronie podbieraczek w razie czego. Sprawdzam jeszcze, czy kij nie będzie wystawał nad wodę. Jest w porządku więc spokojnie biorę się do roboty. Obrzucam obszar mieszających się nurtów, jest tu głęboczek. Zaraz za nim majaczy biały piach. Właśnie na granicy tego dołka i wypłycenia wypatrzyłem wcześniej te klenie. Piąty, czy szósty woblerek i wreszcie porządny strzał – niestety pudło. Poprawiam kilka razy i znowu strzał i pudło. W międzyczasie wiatr zaczął wiać mi w twarz i woblerek okazał się za mały, żeby sięgnąć nim tam gdzie chciałem. Zmieniam na większego Sieka. W czasie zmiany widzę znowu te kluchy – jakby robiły obchód klatki. Pojawiają się dokładnie w tym samym miejscu i w ten sam sposób. Wypływają wolniutko z dołeczka nad wypłycenie, odbijają w stronę środka rzeki i dają się znieść prądowi. Rzucam Siekiem, ten daje radę. Troszkę w lewo, troszkę w prawo i w końcu strzał – znowu pudło. Następny rzut i taki strzał, że mało mi kija nie wyrywa – co jest? Woblerek nowiutki, prosto z paczkomatu, kotwiczki ostre, ale jakieś takie… „SIEKowskie”. A co mi zależy, nie spieszę się nigdzie, miejscówka fajna, pod tyłkiem świeża zielona trawka, nad głową ptaszki śpiewają – zmieniam kotwiczki. Malutkie kółeczka, krótko obcięte paznokcie i żadnego specjalistycznego sprzętu. Wstyd się przyznać ale wymiana dwóch kotwiczek na mustadowskie zajmuje mi chyba z pięć minut. W tym czasie „moje” kluski oczywiście zrobiły kolejny obchód. W końcu jestem gotowy. Do tej pory uparcie podawałem wobler od strony głęboczka, prowadząc go tak jak wypływały z niego klenie. Teraz postanawiam obłowić tę płyciznę od drugiej strony, czyli tam gdzie nurt znosił ryby. Pierwszy rzut, kilka ruchów korbką i strzał. Od razu czuję, że to fajna rybka. Chwilę później czar pryska – miała być klucha, a jest pryszczaty leszczyk. Przeciągnąłem go przez cała tę miejscówkę i wiedziałem, że miejscówka jest spalona. Mimo to poświęciłem jej jeszcze z pół godziny – bez efektów.

    Idę dalej. Spokojnie, bez pośpiechu. Nie włażę jak zwykle w każdą dziurę, szukam jakiejś fajnej, wygodnej miejscówki, gdzie mógłbym wygodnie usiąść i jednocześnie, gdzie będę miał co robić przez dłuższy czas. Znajduję cos odpowiedniego pewnie z kilometr dalej. Obławiam miejsce jak poprzednio wszystkimi swoimi wiosennymi kilerkami, ale nic się nie dzieje. Widzę za to kilka spławów jednak poza moim zasięgiem.  Patrzę na brzeg, ale na wysokości ryb nie jest łatwo dostępny, a na pewno nie tak wygodny jak tu, gdzie siedzę (czyżby pesel się odzywał?) Macham coraz większymi i cięższymi woblerkami, a gdy i one okazały się za mało lotne, wyjąłem pudełeczko z gumkami. Mały Shad teez slim na możliwie najlżejszej główce robi robotę. Połowa wody nie przynosi nic, postanawiam więc klasycznie poobijać się o dno. Gdy w końcu żyłka wiotczeje podrywam spokojnie gumkę i nagle kij się gnie. Zacinam jak w drewno. Chyba zaczep. Jak to zwykle w takich opisach bywa – zaczep zaczyna ledwo zauważalnie, ale jednak sunąć pod prąd. No i zaczęła się jazda. Już nie siedziałem spokojnie na trawce, nie robiłem ostrożnych ruchów. Stałem na krawędzi wody obserwując kij i szpulę kołowrotka zastanawiałem się czy wystarczy mi żyłki. Hamulec ustawiłem trochę delikatniej niż normalnie, ale cały czas kontrolowałem szpule palcem. Byłem niemal pewien, że to co tam siedzi musi być w okresie ochronnym, ale chciałem chociaż zobaczyć co to jest. Niestety ryba nawet nie zamierzała odklejać się od dna. Przeciąganie liny trwało pewnie z 5 minut. W międzyczasie ryba zrobiła rejs wzdłuż brzegu klatki, zgarniając parę kilo trawy i innych gnijących roślin, dała nura pod zwalone drzewo, ale jakimś cudem wciąż siedziała. Ostatnia faza holu to było wybieranie żyłki na przemian ze ściąganiem z niej zielska, ale się udało. Rybę ledwo objąłem w karku. Była krępa, gruba i bardzo silna. Niestety, nie uraczę Was ani zdjęciem ryby, ani nie podam jej długości, bo przecież ryba w okresie ochronnym, więc nie można ani fotografować, ani mierzyć :) Powiem tylko, że to był piękny szczupak, który mógł poczekać z braniem te 10 dni, wtedy byłoby sie czym pochwalić :D . Zapięty był ledwo w samiutkich nożyczkach, o tyle szczęśliwie, że nawet nie drasnął żyłeczki. Mówiąc szczerze to właśnie tego mi trzeba było. Adrenalina buzowała pod czaszką, ręce się trzęsły, a banan nie chciał zejść z twarzy. Czułem się spełniony. Ochłonąłem, zjadłem kanapkę i niby miałem wracać, bo po co dalej łazić skoro już mi dobrze :) Jednak słoneczko wciąż jeszcze świeciło, ptaszki śpiewały, na całej rzece fajna zmarszczka… a zajrzę jeszcze do moich klusek. Po drodze zatrzymałem się jeszcze w miejscu, które wcześniej ominąłem i oszukałem okonka był chudziutki, ale wciąż sikał mleczkiem. W końcu podkradam się do klusek. Kolejne pół godziny nie daje efektów. Słońce zaczyna się chować za drzewami, a razem z nim nieco dalej zaczynają się spławy ryb. Zostawiam kluski i idę tam, gdzie cos się dzieje. Niestety ryby są poza moim zasięgiem. Staję więc nieco powyżej i macham jak najdalej pozwalając woblerkowi spłynąć możliwie najbliżej miejsca spławień. Bawię się tak pewnie ze 20 minut i w końcu mam strzał – znowu pudło. Kolejny strzał już na krótkim dyszlu – pudło! Postanawiam rzucać dopóki słońce nie zajdzie i w końcu doczekuję się jeszcze jednego strzału. Tym razem ryba siedzi. Po krótkim holu w podbieraku ląduje fajny klenik. Okazuje się, że on też się nie zaciął. Woblerek zaklinował mu się w pyszczku i w ten sposób dał się wyholować. Wystarczyło uwolnić ster i woblerek wyskoczył sam, a ryba bez najmniejszego draśnięcia wróciła do wody.

    Teraz naprawdę byłem już spełniony. Prawie miesiąc przerwy i woda jakby odżyła, a może po prostu to ja się nie napalałem :D Tak czy inaczej muszę przyznać, że dla mnie to był swoisty „dzień dziecka”. Warto było się wypościć i wrócić nad Odrę z takim przytupem.

    P.S. Łowiłem kijem Team Dragon 275 3-14 z kołowrotkiem DAM Quick DLX 920 FD i żyłką DRAGON HM80 0,161. Szczupaka skusiłem shad teez slimem 7,5 Bass Orange, natomiast leszcza, okonka i klenia woblerkiem Siek Różanka 4cm FL w kolorze nr 11

     

    1-20200420_153817.jpg

    1-20200420_192730.jpg

    • Lubię to 1
    • Super 16

    Kleń 2020

    w Tematy ogólne

    Napisano

     

    Rozsądny spacer po zdalnej pracy. Odra pod Wrocławiem. Różanka 4 cm od Sieka. Jako ciekawostkę dodam, że kleń się nie zaciął - wobler zaklinował mu się w pyszczku. Wystarczyło uwolnić ster i woblerek wyskoczył. :)

     

    1.Jaceen 42+38+40=120

    2.lechur1

    3.Carloss83

    4.Elast93

    5.RSM 55+54+48=157

    6.ESSOX - 49

    7. Marienty 46 + 50 + 40 = 136

    8. jamnick85

    9.kamil.ruszala 49+36+50=135

    10.Budek 50+56+53=159

    11. Kepes53

    12.Darek1

    13. Michalvcf 48+44+48=140

    14. Marex 45+43+41= 129

    15. moczykij - 48+39+46=133

    15. Larry_blanka - 42

    16. Tadek 34+0+0=34

    1-20200420_192730.jpg

    1-20200420_192708.jpg

    • Super 5

    Kleń 2020

    w Tematy ogólne

    Napisano

    11 godzin temu, RSM napisał:

    ... Nagle wpadłem na pomysł: na powodziowym był naprawdę słaby uciąg i troszeczkę poddając plan na klenia, zmontowałem metodę, próbując otworzyć sobie drogę do ewentualnego innego białorybu. 

     

    Później gdzieś wspomniałeś o 40g koszyku, jeszcze wcześniej o kiju brzanowym... czytam wszystko i próbuje wyciągać wnioski, a że ostatnio zatęskniłem za stacjonarką, postanowiłem odkurzyć feederka, który już pewnie z pięć lat leżał i tylko kurz zbierał. Pytań mam wiele, ale to chyba nie miejsce na takie rozważania. Powiedz mi proszę tak na szybko czy kijem do 120g ogarnę ten temat, czy poszukać czegoś o mniejszym c.w. A jakbyś jeszcze dodał w dwóch zdaniach o co chodzi z tym serem na haczyku, to miałbym otwarty start :D

    • Super 1

    Kleń 2020

    w Tematy ogólne

    Napisano

    Godzinę temu, ESSOX napisał:

    Dziś pierwsza w tym sezonie rybka na woblerek i to nie z jakichś miejskich kanałów, a z prawdziwej dzikiej Odry ;)

    Skusiła się na widoczny na zdjęciu woblerek Bonito, o ile się nie mylę to model Kleń 3,5.

    1.Jaceen 38+38+40=116 

    2.lechur1

    3.Carloss83

    4.Elast93

    5.RSM 55+48+48=151

    6.ESSOX - 49

    7. Marienty 46 + 50 + 38 = 134

    8. jamnick85

    9.kamil.ruszala 49+36=85

    10.Budek 41+37+46=124

    11. Kepes53

    12.Darek1

    13. Michalvcf 48+44+48=140

    14. Marex 45+43+41= 129

    15. moczykij - 48+39=87

    15. Larry_blanka - 42

     

    16-20200323_152442.jpg

    • Super 4

    Kleń 2020

    w Tematy ogólne

    Napisano

    To i ja się dopiszę, tym bardziej, że podobnie do niektórych z Was odłożyłem na chwilę spinning. Miały być płotki i w zasadzie były, ale zanim weszły w zanetę na haczyku zestawu spławikowego zameldował się klenik. Skusiły go dwie ochotki i pinka.

     

    1.Jaceen        

    2.lechur1

    3.Carloss83

    4.Elast93

    5.RSM 55+46+48=149

    6.ESSOX 

    7. Marienty

    8. jamnick85

    9.kamil.ruszala

    10.Budek 41+37+46=124

    11. Kepes53

    12.Darek1

    13. Michalvcf 35+44+0=79

    14. Marex 45+40+0= 85

    15. moczykij - 48

    1-20200308_135511.jpg

    • Super 5

    wedka odległosciowa

    w Match - Odległościówki

    Napisano

    Pewnie się nie znam, bo choc mam bolonkę to uzywam jej kilka razy w sezonie, ale wydaje mi się, że jeśli używasz tego kija do metody bolońskiej, czy do spinningowej to żyłkę masz cały czas napietą bo masz nieustanny kontakt z zestawem/przynętą. Natomiast w metodzie odległościowej odkładasz kij na podpórkę, a duże odległosci między przelotkami powodują, że powstają luzy, natomiast inna konstrukcja przelotek niż w odległościówce sprawia, że podczas mgły, deszczu... żyłka klei się do kija. W obu przypadkach możesz mieć problem ze skutecznym zacięciem. 

    Oczywiście nie zmienia to faktu, że 30 lat temu przepływankę, odległościówkę, a nawet spinningowanie dało się ogarnąć jednym teleskopem i to skutecznie, ale w dzisiejszych czasach specjalizacji w każdej dziedzinie... sam rozumiesz :)

    WROCŁAWSKA ODRA

    w Dolnośląskie

    Napisano

    W dniu 8.01.2020 o 05:22, RSM napisał:

     

    Niestety jednak praktyka pokazuje, że kontrola niejednokrotnie jest po prostu głupia i ślepa. Miałem w zeszłym roku aż jedną. Nie sprawdzili zestawów, przynęt, toreb. Nie obejrzeli samochodu, nie sprawdzili brzegu. Ważnym dla nich było czy znam dzisiejszą datę i wpisałem w książeczkę, gdzie jestem.

    Też miałem w zeszłym roku jedną kontrolę. U mnie też niczego nie sprawdzali, nawet karty, legitymacji, czy rejestru, że o torbie nie wspomnę. Było trąbienie przy moim aucie, a gdy podszedłem pytanie czy mam zgodę na wjazd do lasu. Gdy powiedziałem, że nie mam poproszono mnie o dowód, wypisano mandat i było po kontroli. Plusy tej kontroli są takie, że po nastu latach jeżdżenia w tamte okolice teraz już wiem, że te krzaki to las mimo, że nie ma tam żadnych znaków, tablic, szlabanów, wiem też że ta rozjeżdżona przez quady i crossy błotnista breja, to w rzeczywistości ściółka leśna, którą owego feralnego dnia zniszczyłem swoją osobówką. No i w sumie wiem już że PSR też tego pilnuje. 

    WROCŁAWSKA ODRA

    w Dolnośląskie

    Napisano

    Ja też próbowałem dziś dorzucić coś do okoniowej ligi, ale i mi nie idzie. Okonia nie widziałem pewnie z miesiąc. Dziś trafiłem przynajmniej na jakieś ryby. Pierwsza prawdę mówiąc zabiła mi gwoździa. Przyznaję, że 100% pewności z kim mam przyjemność nie miałem do końca. Teraz jak patrzę na zdjęcie - sprawa wygląda na bardziej oczywistą. Z drugą wątpliwości nie miałem, choć też mnie zaskoczyła. To chyba pierwszy mój grudniowy klenik na spinning i o ile dobrze pamietam - drugi lub trzeci na gumkę. Pierwsza rybka na 2" ripperek Cabela's, druga na 2" Kajtka.

    1-20191216_141025.jpg

    1-20191216_170217.jpg

    • Super 6

    WROCŁAWSKA ODRA

    w Dolnośląskie

    Napisano

    Korzystając z okazji zajrzałem dziś na Bajkał. Mimo, że dzień powszedni i godziny pracy to nie miałem problemu z wytypowaniem miejsca. Kilkanaście aut i tyluż samo wędkujących skupionych w jednym miejscu nie pozostawiało wątpliwości. Machałem może godzinkę, wydłubałem chyba sześć okonków, mimo że brań miałem więcej. Niestety nie miałem gumek mniejszych niż 5 cm (nie lubię łowić mniejszymi), więc złowiłem tylko te najbardziej łapczywe... a może największe ze wszystkich chętnych w tym miejscu do współpracy ;)

    Woda fajna, ale ta presja... Nawet dziś widziałem zarówno spinningistów, pickerowców, feederowców, żywcarzy, a nawet dawno niewidzianą podrywkę (nawet nie wiem czy to narzędzie aktualnie jest dopuszczone do stosowania). Mogę się tylko domyślać co tu się dzieje w weekendy. Nie wiem czy wstyd się przyznać, ale to był mój pierwszy połów na Bajkale i to moje pierwsze rybki z tej wody, a kto wie czy nie ostatnie w tym sezonie.

    Biorąc pod uwagę fakt, że gdy o zmierzchu się zwinąłem i z ciekawości uruchomiłem Yanosika - okazało się, że do domu mam 31 km, na przejechanie których potrzebowałem ponad godziny, to chyba wolę zrobić dystans dwa razy większy w tym samym czasie i wylądować gdzieś na "dzikiej rzece". Może nie złowię w godzinę sześciu okonków, może  nawet nic nie złowię, ale na pewno odpocznę :) 

    1-20191129_231019-001.jpg

    1-20191129_231001.jpg

    1-20191129_153105.jpg

    • Super 5

    WROCŁAWSKA ODRA

    w Dolnośląskie

    Napisano

    Przeczytałem ostatnio artykuł o tym, że karbowane przynęty w pewnych warunkach wykazują sie większą skutecznością od tych tradycyjnych. Coś tam o miękkości, a co za tym idzie naturalniejszym wyglądzie podczas opadu, o zwiększonej powierzchni, a co za tym idzie silniejszej fali hydroakustycznej... Miałem kiedyś w pudełku kilka takich karbowanych twisterów, ale nie pamiętam, by były jakieś bardzo łowne, niemniej postanowiłem spróbować i kilka zamówiłem. Wczoraj przyszły, więc dziś wyskoczyłem na godzinkę na swoją okoniową "metę", by je przetestować. Oczywiście zacząłem od Kajtków, potem Westiny, a gdy jak to bywa od dłuższego czasu - nic sie nie działo, wyjąłem z pudełka karbowańca, uzbroiłem i ... w tym samym miejscu w ciągu kwadransa wydłubałem dwa szczupaczki. Przypadek? ;)

    P.S. Jeden wziął w warkoczu, drugi ze środka klatki. Oba były mocno obklejone pijawkami, więc domyslam się, że ostatnio niewiele się ruszały, a skoro teraz drgnęły to może to oznacza, że ten weekend będzie dla nas łaskawszy. (Nie mówię o @Budek, bo widzę, że dla Niego spadające ciśnienie nie robi żadnej róznicy :) )

    1-20191108_140827.jpg

    1-20191108_142355.jpg

    • Super 7

    Jak dziś było na rybach 2019 - październik

    w Tematy ogólne

    Napisano

    Tegoroczny październik był długo wyczekiwany. Postanowiłem powtórzyć z kumplami wyjazd na graniczny Bug. Byliśmy tam w tym samym składzie 4 lata temu i było super. Połowiliśmy szczupaków i okoni, ale wtedy trafiliśmy idealnie na pierwsze przymrozki. W tym roku trafiliśmy z pogodą tak, że w ciągu dnia na pontonach siedzieliśmy w krótkich rękawkach, a  noce czy to z wędką czy przy ognisku jedynie w polarach. Zmienilismy nieco nastawienie i zamiast szukać szczupaków, postanowiliśmy sie skupić na bużańskich sandaczach. Przez sześć dni naliczyłem chyba 5 pstryczków (bardzo delikatnych) - na pontonie wylądowały dwa ledwo wymiarowe sandaczyki. Kolega w tym czasie wyholował sandaczyka i szczupaczka, drugi przyzerował. Lepsze wyniki mieli spotykani wędkarze nastawieni na białoryb. No ale cóż - nie da się z góry zaplanować urlopu i wstrzelić w pogodę. Niemniej klimat nadbużański zrekompensował wędkarską klapę. Na Odrze bez szału. Trafiłem jeden dzień gdy okonie chciały współpracować, poza tym dwa dni z przyłowami w postaci szczupaków (52,59cm).

    Dla mnie jako wędkarza o kompletnej nieznajomości wrocławskich (miejskich) łowisk, a co za tym idzie łowiącego na "dzikiej" Odrze sezon się kończy. Nie liczę już na wiele w tym roku, co nie znaczy, że odpuszczam :)

    72774642_2399545256824777_4102495466275471360_n.jpg

    72418493_1631483643649122_5275912086667395072_n.jpg

    1-20191019_102405.jpg

    • Super 5
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.