To może i ja coś napiszę
Mój zeszłoroczny sezon spinningowy to łowienie głównie z opadu. Wyniki jakieś tam były, ale wiem, że mogły być lepsze. W tym sezonie zabiorę się na poważnie za spinning wcześniej- nie tak jak zwykle późną jesienią i wyeliminuję kilka mankamentów.
Przede wszystkim kij. Używałem typowo szczupakowego kija Shimano Hyperloop, który po pierwsze jest za krótki do łowienia z opadu z brzegu (2,40 m) a po drugie nie pozwalał na czas zauważyć delikatnych brań.
Muszę zdradzić moją ulubioną długość kija i w tym roku zaopatrzę się w wędkę 2,7 m i koniecznie będzie to wklejanka.
Kolejna sprawa to porządna plecionka. Żyłką też da się łowić, ale raczej szczupaki, które biorą bardziej zdecydowanie i co najwyżej "wożą" przynętę w pysku w kierunku wędkarza co kończy się dość łatwym do zarejestrowania zluzowaniem żyłki. Sandacze nie są już tak zdecydowane i nie wybaczają spóźnionego zacięcia.
Przynęty. Stosuje najczęściej kopyta, twistery. Min. 7 cm i na konkretnych hakach. Przypony wolframowe jak najdłuższe. Do bocznego troka, którym też łowię z opadu potrójne krętliki (nie mylić z troczkiem )
Prowadzenie
Po zarzucie i zamknięciu kabłąka trzymam kij przed sobą pod katem ok. 45 stopni do powierzchni wody. Pozwalam przynęcie opaść utrzymując napiętą żyłkę/plecionkę.
Podbijam najczęściej kołowrotkiem tzn. 2-3 obroty i opad. Ewentualnie pojedyncze lub podwójne podbicia kijem z jednoczesnym wybieraniem linki.
Najważniejsze jest ciągłe napięcie linki. Zacinam każde dziwne zachowanie- puknięcie, zluzowanie, przytrzymanie.
Wbrew pozorom łowienie z opadu jest męczącą metodą, bo wymaga ciągłej koncentracji. Jest za to zdecydowanie ciekawsze niż łowienie na woblery, nie mówiąc już o blachach.
Stosuję jeszcze jedną metodę prowadzenia. Jest mniej wygodna, ale zapewnia lepszy kontakt z przynęta.
Ustawiam się równolegle do brzegu. Kij przesunięty o około 30 stopni względem brzegu ( wychylony w kierunku wody), trzymany poziomo. Poderwanie następuje przez uniesienie szczytówki o jakiś 1 metr w górę i jednoczesnym wybraniu żyłki. Teraz wędka wędruje do poziomu, w położenie równoległe do brzegu. Linka jest napięta- uzyskujemy opad z dobrym kontaktem z przynętą. Branie często odczuwane jest jak gdyby ktoś nadepnął gumę pod wodą
I jeszcze parę słów o troku. Mam na myśli trok szczupakowy z porządną gumą na haku min. 1/0 z ciężarkiem min. 10 gr. (najlepsza "pałeczka").
Nie obciążam haków na troku. Dzięki temu po poderwaniu i naprężeniu żyłki uzyskujemy dwie fazy ciekawego opadu dużej i lekkiej gumy. Pierwszy gdy jest ciągnięta w dół przez ciężarek- szybsza praca, i druga faza gdy ciężarek jest już na dnie a guma opada swoim ciężarem- powolne opadanie na dno. Daje to dość realistyczny efekt rybki zbliżającej się do dna, która przecież nie płynie z toni jak zwariowana aż do zetknięcia się z dnem.
Prowadzę najczęściej z podwójnym podbiciem wędką. Szczupaki uderzają zarówno przy poderwaniu jak i opadzie.
90 procent tegorocznych szczupaków złowiłem właśnie z opadu.
Maciek zgadzam się z Tobą, że ciężko to pokazać. Czekam niecierpliwie na film w Twoim wykonaniu.
Zamówiłem statyw, który pozwoli mi- mam nadzieję- kręcić ciekawe filmy podczas łowienia. Jak coś fajnego uchwycę to się pochwalę